Penélope i Isidoros viuen en un món on el temps no funciona de manera lineal: passat, present i futur s’entremesclen, després d’avui ve ahir, i potser demà hauran passat anys sencers...

胚胎、幼蟲、蝴蝶，是昆蟲的生命週期，也是線性時間的排序。然而在這個非線性時空隨機暴走的世界，一切雖已注定，卻仍敎人措手不及。昨天生在未來，今天造訪過去，每天睜眼醒來，皆擺渡在時間的虛海裡。離婚是未來，幸福是過去，悲傷是此刻，一對時空旅人夫妻日日以此不斷自問，只因腹中的孩子不曾在未來出現，讓他們焦慮自疑⋯⋯。

Penelope a Isidoros žijí ve světě, kde dnes jsou milenci a následující den se teprve stěží znají. Žijí tam, kde čas neplyne, ale dny se náhodně zjevují v minulosti, budoucnosti i současnosti – pokud lze tyto pojmy vůbec použít. Jejich vztah prochází neustálou proměnou, kontinuální nejistotou, společným tápáním i ujišťováním. Někde vedle jejich světa je i ten, kde čas plyne lineárně. Z náhodného času se dá do lineárního cestovat, ale podmínky jsou záhadné a cena vysoká…

Penelope and Isidoros live in a world where today they are lovers but the following day they scarcely know one another. It is a place where time doesn’t flow, where the days appear randomly in the past, the present, and the future – if these concepts even apply here. Their relationship is constantly changing; it is one continuous uncertainty marked by shared searching and reassuring. Somewhere next to their world is another where time is linear. It is possible to travel from arbitrary time to linear time, but the conditions for such a journey are mysterious and the price is high…

Dans un monde où la linéarité temporelle subit des changements arbitraires, un couple tente de se maintenir à flot entre le passé vécu le lendemain, un avenir éprouvé hier, la conscience d’être et celle d’avoir été. Et l’amour dans tout ça ?

Σε ένα κόσμο όπου ο χρόνος δεν είναι γραμμικός, η σχέση ενός ζευγαριού, της Πηνελόπης και του Ισίδωρου, δοκιμάζεται καθώς οι αναμνήσεις από το παρελθόν και το μέλλον αλλάζουν αδιάκοπα.

시간이 제멋대로 변하는 세상. 과거, 현재, 미래에 대한 혼자만의, 그리고 공유하는 기억이 끊임없이 변화하며 부부의 관계가 시험대에 오른다.