ဒီဇာတ်ကားကို ဘန်ကောက်မြို့ သမ်မာဆတ်တက္ကသိုလ်မှာ ကြုံတွေ့ခဲ့တဲ့ ၁၉၇၆ ကာလတုန်းက ကျောင်းသားသပိတ်ရဲ့ သပိတ်ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးဖြစ်ခဲ့သူ အမျိုးသမီးရဲ့ဇာတ်လမ်းကို ရုပ်ရှင်ပြန်ရိုက်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ဒါရိုက်တာမိန်းမငယ်လေး၊ ခြံလုပ်သားတဖြစ်လဲ နာမည်ကြီးသရုပ်ဆောင်ကောင်လေး၊ အလုပ်တွေတောက်လျှောက်ပြောင်းနေတဲ့ သာမန်မိန်းကလေးတစ်ယောက်၊ ဒီလို တစ်ယောက်ချင်းစီကြားက ဖြတ်သန်းမှုတွေ စတဲ့ အပိုင်းအစတွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားပါတယ်။တစ်ခုရှိတာက ဒီဇာတ်လမ်းဟာ အသင့်ခွံ့ကျွေးထားတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ကိုယ်တိုင်ကြေညက်အောင်ဝါးစားဖို့ အချိန်ပေးရမယ့် ဇာတ်လမ်းမျိုးပါ။ ထိုင်းနိုင်ငံရဲ့ သမိုင်းဖြစ်ရပ်တစ်ခုကို အခြေခံထားတယ်ဆိုပေမဲ့ Festival Type ရုပ်ရှင်မျိုးဖြစ်တာမို့ အပြနှေးနှေးနဲ့ စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းတယ်လို့ထင်တဲ့ကားမျိုးကို မကြိုက်ရင်တော့ ကြိုတင်သတိချပ်စေလိုပါတယ်။

偏僻幽静的房子裡，电影导演架起摄影机採访中年女子，希望汲取剧本灵感，因为她曾参与1976年惨遭泰国政府血腥镇压的学生运动。电影一开始看似平常，影像来回于现在与过去。然而单纯叙事逐渐碎裂，一朵发光的蓝色蘑菇，一个不断换工作的女孩，一个男演员，一个女演员，虚实界线模糊难分，电影之中还有电影⋯

A film director and her muse who was a student activist in the 1970s, a waitress who keeps changing jobs, an actor and an actress, all live loosely connected to each other by almost invisible threads. The narrative sheds its skin several times to reveal layer upon layer of the complexities that make up the characters' lives.

Une réalisatrice et sa muse qui était une militante étudiante dans les années 1970, une serveuse qui change sans cesse d'emploi, un acteur et une actrice, tous vivent vaguement reliés les uns aux autres par des fils presque invisibles. Le récit se dépouille à plusieurs reprises pour révéler couche après couche les complexités qui composent la vie des personnages.

1976年タイのタンマサート大学で、左派学生と市民活動家らの集会に警察が乗り込み百人以上もの死者を出した“血の水曜日”虐殺事件が起こる。映画はこの集会に参加していた元活動家の女性作家に、ある映画監督がインタビューする場面から始まる。並行して描かれる有名俳優やウェイトレスの物語を行き来しながら、作品は徐々に一人ひとりの人生の断片を重ね合わせ、タイの現在を浮かび上がらせていく。過去と現在、虚構と現実、記憶と空間を交錯させて、既存の映画文法をスリリングに逸脱していく演出は圧巻で、ロカルノ、ロッテルダムをはじめ世界数十カ国の映画祭で上映され高い評価を集めた。

개개인이 바라보는 어두운 역사의 자락들. 한 영화인과 전직 활동가에서 작가로 전직한 그녀의 뮤즈, 누구와도 관계를 맺지 못하는 듯 보이는 이직한 웨이트리스, 로맨틱하게 엮인 배우와 여배우. 거의 보이지 않을 정도로 느슨하게 서로 얽혀 있는 이들 모두의 복잡한 삶의 진실이 조금씩 밝혀지기 시작한다.

(2016년 제21회 부산국제영화제)

Las vidas de un director de cine y su musa (que durante la década de los 70 fue una estudiante activista), una camarera que cambia constantemente de empleo, un actor y una actriz están sutilmente conectadas por hilos casi invisibles. El relato muda de piel varias veces para revelar, capa a capa, las complejidades que integran las vidas de estos personajes.

ผู้สร้างภาพยนตร์สัมภาษณ์ผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์สังหารหมู่ในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในปี 2519 ในภาพยนตร์ดราม่าฉีกแนวที่เลือนเส้นแบ่งระหว่างประวัติศาสตร์และความทรงจำ

İki kadın, etrafı ormanlarla ve dağlarla çevrili terk edilmiş bir eve varır. Genç olanı, 70'li yıllarda öğrenci hareketi içerisinde bulunmuş ve hayatı bunun etkisiyle değişmiş olan yaşlı yazar hakkında bir film yapacaktır. Yönetmen, senaryosunu şekillendirmek için yazarla yaptığı söyleşileri kaydetmektedir. Bu ikiliden sonra, yolları farklı yönlere ayrılan iki aktörle tanışırız. Sonra da, romantik bir kır kafesinde kahvaltı servis eden genç bir garson kadınla… Bu kadını daha sonra bir yolcu gemisinin dopdolu yemek salonunda çalışırken göreceğiz. Suwichakornpong, yavaş yavaş ve sabırla karakterlerini seyirciyle tanıştırırken, onların aralarındaki bağlantılar da ortaya çıkmaya başlıyor. Biz bu karakterlerin dünyasına kapılıp giderken, Karanlık Çöktüğünde giderek tuhaf ve inanılmaz güzellikte bir sinema deneyimine dönüşüyor.