竹内洋介导演的首部长篇电影《播种者》是从荷兰画家文森特·梵高的苦难生活和在灾区盛开的向日葵花中获得的灵感。

该作品试图通过残疾人的家庭的苦恼和矛盾，残酷地揭露人心的黑暗。 出院的高梨光雄时隔三年第一次看望他的弟弟裕太。光雄、和很高兴再次见到他的侄女知惠，和患有唐氏综合症的妹妹一希，一同享受了短暂的幸福时光。那天晚上，在知惠的要求下，光雄告诉她他在灾区看到的向日葵的故事。当他回忆起这些美丽的风景时，千惠脑海中浮现出向日葵向着太阳绽放，以及她心爱的一希时而仰望天空的样子。

第二天，知惠恳求父母允许她一同和光雄去游乐园玩。 裕太和他的妻子叶子欣然接受并将他们的女儿交给光雄照顾。但他们的快乐时光是短暂的，因为游乐园里突然发生了不幸…

Little Chie knows that her sister, 3 year-old Itsuki, is unlike her. Chie’s uncle, Mitsuo, is also unusual. Suntanned and adorned in a rustic-looking floppy hat he couldn’t look less like Chie’s neat and respectable father. But Chie is overjoyed when Mitsuo walks back into their lives, having spent three years in a mental institution, and Mitsuo, overwhelmed with emotion, dotes on his two little nieces. This brief harmony is short lived. Frustrated by her little sister, Chie drops her, causing fatal injuries. Unable to allow his niece to take the blame, Mitsuo claims responsibility, shouldering all the condemnation that ensues.

Ο Μιτσούο μόλις βγήκε από μια ψυχιατρική κλινική μετά από τρία χρόνια και συναντά όλο χαρά τον αδελφό του, Γιούτα, και την ανιψιά του, Τσίε. Μόνο που την επόμενη μέρα ένα τραγικό γεγονός θα διαλύσει την επιφανειακή γαλήνη και θα βυθίσει ολόκληρη την οικογένεια στην οδύνη, τις τύψεις και την αμφιβολία. Ψηλαφίζοντας έννοιες όπως η ενοχή, η συγχώρεση, η μοίρα, κι εγείροντας σημαντικά ηθικά ερωτήματα, το φιλμ σε οδηγεί δίχως ανάσα, σε μια διαδρομή συναισθηματικής έντασης και ψυχολογικής αγωνίας.