Rainer Kohlberger’s abstract film was created entirely without a camera. Through digital algorithms, he precisely arranged a rhythm of light and shadow that pulsates off the screen into our physical space with blinding intensity. The presence of light is almost felt as we are sucked into the image to become its ghostly accomplice. As we leave the theatre, the optical vibrations continue to haunt us.

korte film : De abstracte film van Rainer Kohlberger is geheel zonder camera tot stand gekomen. Via digitale algoritmen arrangeerde hij nauwkeurig een ritme van licht en schaduw dat met een verblindende intensiteit van het scherm onze fysieke ruimte binnen pulseert. De aanwezigheid van licht is bijna voelbaar als we het beeld worden ingezogen en de spookachtige medeplichtige ervan worden. Als we het theater verlaten, blijven de optische trillingen ons achtervolgen.