Korte film: In zijn film The Portrait of Père Tanguy uit 1974 traceerde Goldstein een reproductie van het beroemde schilderij van Vincent van Gogh met dezelfde naam. Aan de ene kant wordt de aanwezigheid van Goldstein bevestigd door het merkteken dat hij op het papier maakt, aan de andere kant wordt zijn gevoel van eigenwaarde of individuele identiteit in twijfel getrokken door het feit dat hij slechts een beeld volgt dat door een ander individu is geproduceerd, een beeld dat oorspronkelijk bedoeld was om de individualiteit en het gevoel van eigenwaarde van Van Gogh te bevestigen. De herhaling wordt nog verergerd door het feit dat de tracering in feite een tracering is van een reproductie, zodat we worden geconfronteerd met een schijnbaar eindeloos spoor van verdubbeling en verdwijning.

The trace is similar to the index, but there is a more complex relationship to the original referent because the trace is at once a repetition and an erasure. In his 1974 film The Portrait of Père Tanguy, Goldstein traced a reproduction of the famous Vincent van Gogh painting of the same name. While on the one hand Goldstein's presence is affirmed by the mark which he makes on the paper, on the other, his sense of selfhood or individual identity is called into question by the fact that he is merely tracing an image produced by another individual, an image originally intended to assert van Gogh's individuality and sense of selfhood. The repetition is compounded by the fact that the tracing is, in fact, a tracing of a reproduction so that we are faced with a seemingly endless trail of doubling and disappearance.