Evgenia Karpouzi was born in Athens, Greece, to a mathematician father and high school teacher mother. She studied under the direction of the Sisters of St. Joseph at a private French school in Thessaloniki, and later by the same Order in Athens. She learned French fluently. When she was a teenager, her father left the family and she continued to live with her mother. Her father died in a car accident in 1971. In 1951 she was accepted at the Greek National Theater,  where she studied in the Drama School. The playwright Angelos Terzakis and the director Dimitris Rontiris were among her teachers. Upon graduation, in 1954, she was immediately thrust into starring roles in the theatre, playing alongside actors such as Alexis Minotis and Katina Paxinou.

Η Τζένη Καρέζη (πραγματικό όνομα Ευγενία Καρπούζη) ήταν μία από τις δημοφιλέστερες Ελληνίδες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, με σημαντική αντιδικτατορική δράση, καθώς και σημαντική θεατρική επιχειρηματίας. Υπήρξε ένα από τα εμπορικότερα και πιο ακριβοπληρωμένα ονόματα του κινηματογράφου και του θεάτρου, πρωταγωνιστώντας επί τέσσερις δεκαετίες στο θέατρο και τον κινηματογράφο.. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1954 με άριστα. Συμμαθητές της στη Σχολή ήταν μεταξύ άλλων οι Ρίκα Διαλυνά, Πέτρος Λοχαϊτης, Κώστας Κοκκάκης, Αλίκη Βουγιουκλάκη και Δημήτρης Παπαμιχαήλ.

Τον Οκτώβριο του 1954 έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο, στο έργο «Ωραία Ελένη», δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη. Το 1955 πρωτοεμφανίζεται στον κινηματογράφο, συμμετέχοντας -ως πρωταγωνίστρια μάλιστα- στην ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο». Στο Εθνικό Θέατρο έμεινε μέχρι το 1959. Από το 1960 στράφηκε στο ελεύθερο θέατρο. Παράλληλα με την εμπορική άνθιση του Ελληνικού κινηματογράφου, η Τζένη Καρέζη καθιερωνόταν ως μια από τις μεγαλύτερες σταρ της Ελλάδας. Ο Τύπος της εποχής την έχρισε ως «το αντίπαλον δέος» της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Ωστόσο η μεγαλύτερη δύναμη της Καρέζη βρισκόταν πάντα στο θέατρο, ενώ αντίθετα της Αλίκης στον κινηματογράφο.

Στον κινηματογράφο γύρισε συνολικά 33 ταινίες. Το 1958 πρωταγωνίστησε στην ταινία "Η λίμνη των πόθων", το 1959 στο νησί των γενναίων, στο οποίο ερμήνευσε αξέχαστα το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι «Μην τον ρωτάς τον ουρανό». Το 1960 μετέφερε τη μεγάλη της θεατρική επιτυχία Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος στον κινηματογράφο, σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη. Το 1963 πρωταγωνίστησε στην ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Τα κόκκινα φανάρια», που ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1964. Κατόπιν πρωταγωνίστησε στις δραματικές ταινίες «Λόλα» και «Ένας μεγάλος έρωτας» και στις κλασικές κωμωδίες «Δεσποινίς Διευθυντής», «Μια τρελή τρελή οικογένεια» και «Τζένη Τζένη», οι οποίες εκτόξευσαν την δημοτικότητα της στα ύψη. Το 1967 συμπρωταγωνίστησε για πρώτη φορά με τον Κώστα Καζάκο στο πολεμικό δράμα «Κοντσέρτο για πολυβόλα». Σε όλη την δεκαετία του 60 θεατρικά η Καρέζη σημείωσε τεράστιες εμπορικές επιτυχίες, όπως το «Μαίρη Μαίρη», «Δεσποινίς Διευθυντής», «Ένας Ιππότης για την Βασούλα», «Η Κυρία δε με μέλει», «Θεοδώρα η Μεγάλη» σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Το 1973 συμμετείχε στην ιστορική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» σε κείμενα του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

Ο πρώτος της γάμος ήταν με τον εφοπλιστή και δημοσιογράφο Ζάχο Χατζηφωτίου (1962-1964). Το 1966 κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Κοντσέρτο για πολυβόλα» γνώρισε και ερωτεύτηκε το συμπρωταγωνιστή της Κώστα Καζάκο, με τον οποίο παντρεύτηκε το 1968 και το 1969 απέκτησαν ένα γιο, τον Κωνσταντίνο Καζάκο, μετέπειτα επίσης ηθοποιό. Η Καρέζη και ο Καζάκος παρέμειναν μαζί ως τον πρόωρο θάνατο της το 1992 από καρκίνο.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια